CV-Building voor Juristen 101 
Deel I: Vrijwilligerswerk

Foto: Volunteers Needed

Je kent het wel. Eindelijk klaar met de middelbare school of het HBO en je staat ingeschreven voor een juridische studie aan de universiteit. De boeken zijn besteld, de colleges bijgewoond en druk studerend in de universiteitsbibliotheek worden de tentamens uiteindelijk gehaald. Dat zou voldoende moeten zijn om na de studie gemakkelijk een baan te vinden, toch?

Level I: Vrijwilligerswerk

Een goede, laagdrempelige manier om werkervaring op te doen is om als vrijwilliger aan de slag te gaan. Elke studentenstad heeft meerdere belasting- of rechtswinkels of andere vrijwilligersorganisaties waar jij de fijne kneepjes van het (sociaal-)juridisch werkveld kan beleven. Verder bouw je een aardig netwerk op als je wekelijks in de winkel staat met medestudenten terwijl jij behoeftigen helpt bij een juridisch vraagstuk of het invullen van een belastingaangifte.

Vaak nemen wij hetgeen wij hebben voor lief. Zo ook de vrijwilligers die dagelijks in verschillende sectoren actief zijn om van de wereld een betere plek te maken. Het werk wordt vaak onderschat, omdat je er niet voor betaald lijkt te krijgen. Correctie: je krijgt er geen monetaire vergoeding voor terug, maar heb je er weleens aan gedacht wat je er wel voor terugkrijgt? Level I in deze reeks gaat over vrijwilligerswerk. Geef eerst voordat je neemt. Niet omdat je per se wilt overkomen als een heilige, maar omdat je oprecht gelooft dat elk zaadje dat je plant en water geeft zal bloeien.

Jab, Jab, Jab, Right Hook!

De juridische sector is een dienstensector. Je werkt met, voor, naast en onder de mensen. Zo is mij op de Zuidas uitgelegd dat partners vaak, in figuurlijke zin, in tweetallen benoemd worden. Beide zeer kundige advocaten, waarbij de een vakinhoudelijker is terwijl de ander socialer is. Ja, dat lees je goed: het is voor advocaten evenzo belangrijk om sociaal vaardig te zijn. Netwerken brengt je ver omdat dit het opbouwen van reputatie en verkopen van diensten voor jou makkelijker maakt, maar daarvoor moet je wel sociaal kunnen zijn. Je moet alleen wel eerst investeren in jouw reputatie en relaties, net zoals dat jij investeert in vakinhoudelijke kennis. De wereldbefaamde ondernemer Gary Vaynerchuk heeft zijn boek ‘Jab, Jab, Jab, Right Hook’ zo genoemd, omdat het staat voor geef, geef, geef en dan vragen. Met andere woorden, geef zoveel mogelijk aan jouw omgeving, zodat op het moment dat jij hen iets vraagt, jij de volledige steun krijgt die jij nodig hebt – zoals bijvoorbeeld een stage, baan of zelfs een bijzondere buitenland ervaring.

Ervaring:

Als middelbare scholier fietste ik dagelijks naar school. Per toeval woonde de schooldirecteur in mijn buurt die ook vaak fietste naar zijn werk. Aanvankelijk groetten wij elkaar, wat al gauw hele ochtendgesprekken werden. Vaak was hij benieuwd naar het perspectief van leerlingen op bepaalde beslissingen die de schoolleiding maakte. Omdat ik veel mensen kende op school, kon ik deze informatie vaak verzamelen en weer teruggeven aan de directeur, uiteraard allemaal onderweg op de fiets – met de haren in de wind. Nu had ik als zestienjarig jochie echt geen flauw idee wat voor waarde ik kon toevoegen. Het was voor mij wel altijd een eer om te kunnen helpen. Dat gold ook voor de verschillende verzoeken die ik kreeg van mijn andere docenten. Als ‘yes man’ werkte ik mezelf dus vaak in de meest bijzondere situaties, op de meest bijzondere plekken, zonder ook maar iets terug te verwachten. Op een ochtend hadden de directeur en ik al fietsend het over mijn ambities. Ik deelde toen dat ik graag advocaat zou willen worden en heel benieuwd ben naar het werk, maar niemand in mijn omgeving kende die mij daarmee zou kunnen helpen.

Een week later werd ik gevraagd om tijdens de pauze langs te komen bij de schooldirectie. Ik had wat kattenkwaad uitgehaald en was ervan overtuigd dat ik erbij was. Maar nee hoor. ‘Ming, hoe gaat het met je?” vroeg de directeur met een glimlach. “Heb je er weleens aan gedacht om naar Rusland te gaan. Vind ik wel iets voor jou. Het is voor een ‘moot court’, een soort oefenrechtbank. Samen met enkele andere scholieren van andere Haagse scholen zal je Nederland vertegenwoordigen in deze competitie. Zou jij het willen doen? Je kan dan gelijk meemaken hoe het is om te pleiten in een rechtbank als advocaat”. Plotseling zat ik enkele weken later in het vliegtuig richting St. Petersburg (Rusland), om mijn fictieve cliënt te verdedigen, nota bene in het Engels, die als kindsoldaat oorlogsmisdaden had begaan. Goed om te weten is dat het eigenlijk was bedoeld voor topscholieren. Dat was ik totaal niet. Als trotse product van de zesjescultuur zag ik totaal niet de waarde in van het behalen van hoge cijfers. Toch kreeg ik deze kans. De rest is geschiedenis.

Help anderen. Ontwikkel de gewoonte om klaar te staan voor anderen. Dit kan bijvoorbeeld als vrijwilliger. De tijd en energie die jij investeert zal zich wellicht niet in monetaire waarden terugbetalen op korte termijn. Dat komt omdat het werk onschatbaar is, net zoals de plekken waar het jou naar toe kan leiden. Volunteers don’t get paid, not because they are worthless, but because they are priceless.*

Heb je vragen voor Ming Faraz? Stuur hem dan een berichtje op Linkedin of mail naar info@nilsnetherlands.org

Leave a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *