NILS Meets: (William) Jing Guo (DEEL I)


Wie is William Guo?

“William is niet mijn echte naam. Het is een Engelse naam die ik zelf voor het gemak van anderen heb aangenomen. Mijn Chinese naam is ‘Guo Jing’. Guo is mijn familienaam en Jing is mijn officiële Chinese voornaam. Ik ben 43 jaar oud. Ik ben advocaat en geboren en getogen in China. Inmiddels woon ik al meer dan 20 jaar in Nederland.”

Hoe bent u in Nederland terecht gekomen?

“Ik ben eigenlijk per toeval in Nederland beland. Ik was 20 toen ik voor het eerst naar Nederland kwam. Daarvoor studeerde ik Engels in Beijing aan de Beijing Foreign Studies University. Tijdens mijn tweede jaar kreeg ik een speciale studiebeurs – die alleen in dat jaar ter beschikking gesteld werd aan één student die Nederlands wilde gaan studeren – toegekend van het Chinese Ministerie van Buitenlandse Zaken. De achterliggende reden hiervoor was dat het Ministerie op termijn iemand nodig had die drie talen beheerste: Chinees, Engels en Nederlands. Maar zo iemand was niet makkelijk te vinden, omdat het destijds (1997) niet mogelijk was in China om Nederlands te studeren. Daarom besloot het ministerie om een speciale studiebeurs ter beschikking te stellen aan een student die Nederlands wilde gaan leren. Deze heb ik aangevraagd en gelukkig na de nodige procedures als geselecteerde toegekend gekregen. Hierdoor was ik in staat om naar Nederland te komen en twee jaar lang in Leiden Nederlands te studeren. Dus het was puur toeval. Eén van de voorwaarden van de studiebeurs was echter wel dat je terug moest keren naar China om in dienst te treden bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken. Dat heb ik dus ook gedaan: ik heb twee jaar op het hoofdkantoor van het Ministerie van Buitenlandse Zaken in Beijing gewerkt. Daarbij hield ik mij bezig met de bilaterale relatie tussen Nederland en China. Hierna werd ik uitgezonden naar Nederland om te werken voor de Chinese Ambassade in Den Haag.

Na vier jaar daar te hebben gewerkt, ging ik pas rechten studeren. Ik nam ontslag en begon aan mijn rechtenstudie aan de Universiteit Leiden, waar ik mijn bachelor en master behaalde. Ik kon hierna meteen gaan werken, maar iets anders trok mijn aandacht, namelijk het Anglo-Amerikaanse rechtssysteem. Daarom besloot ik om een jaar in Engeland te studeren. Na mijn studie daar, deed ik vier jaar promotieonderzoek aan de Universiteit van Amsterdam. Ik deed een vergelijkend onderzoek naar de rol van jurisprudentie in Nederland en de rol van jurisprudentie in China. Op basis daarvan promoveerde ik eind 2014, waarna ik de advocatuur in ging. Eerst werkte ik bij AKD in Amsterdam, daarna maakte ik een overstap naar Houthoff in Rotterdam en sinds juni vorig jaar run ik een eigen kantoortje in Almere genaamd ‘Jing Law Firm’.

“Nadat ik gepromoveerd was, werkte ik bij AKD Amsterdam, Houthoff Rotterdam en nu heb ik mijn eigen kantoor.”

Hoe heeft u uw studententijd ervaren?

“Mijn studententijd begon in China en het vervolg ervan was in Nederland en Engeland. Ik heb heel veel plezier gehad tijdens mijn studietijd in Leiden. De eerste studie die ik volgde in Leiden was Nederlandkunde. Het was een studie die speciaal was opgezet voor internationale studenten die Nederlands wilden leren in bredere zin, dus niet alleen de taal, maar ook de geschiedenis en cultuur. Mijn rechtenstudie begon veel later, omdat ik na mijn eerste studie zes jaar heb gewerkt. Hierdoor was ik dan ook vrij oud voor een eerstejaars rechtenstudent, namelijk 29 jaar oud. Uiteraard zag mijn leven er iets anders uit dan dat van een doorsnee eerstejaars rechtenstudent, maar dat nam niet weg dat ik actief deelnam aan verschillende activiteiten zoals kantoorbezoeken en dergelijke. Ik vond het juist heel nuttig om actief deel te nemen aan diverse activiteiten, naar lezingen te gaan en af en toe naar borrels te gaan om nieuwe mensen te leren kennen.”

Zou u een vergelijking kunnen maken tussen de verschillende studentensteden waarin u heeft gestudeerd?

Beijing Foreign Studies University: “Wat ik leuk vond aan Beijing was dat het een zeer grote stad was met allerlei intelligente mensen die vanuit heel China daar naartoe kwamen om te studeren. Het was heel fijn om kennis te maken met getalenteerde personen. Ik heb veel lezingen bijgewoond van verschillende universiteiten en deelgenomen aan hun activiteiten, om op die manier kennis te maken met allerlei verschillende mensen. Het was een ideale mogelijkheid om te netwerken. Wat ik ook als heel fijn heb ervaren aan Beijing, wat tevens ook een groot verschil is tussen de universiteiten in China en Nederland, was dat je de universiteit echt kunt ‘aanwijzen’. Het heeft een campus, vele universiteiten hebben zelfs een muur eromheen. Dit creëert een fijne en beschermde omgeving. Meestal is de universiteit al een stad op zichzelf. Ze hebben hun eigen restaurants, stomerijen, kappers, zelfs discotheken. Dus als je wil, hoef je jouw campus niet te verlaten, je bent van alle gemakken voorzien. Dat heb ik echt als een luxe ervaren. Dat betekent natuurlijk niet dat ik niks heb gedaan buiten de campus om, maar het was heel fijn om een thuis ver van huis te hebben. Zo’n campus creëert namelijk een samenhorigheid met je medestudenten.”

Universiteit Leiden: “Wat ik leuk vond aan Leiden, was de vrijheid die ik had. Als je de Chinese studentencultuur niet kent, kun je dit misschien wat minder begrijpen. Zoals hierboven genoemd, werd je in China op de campus van alle gemakken voorzien. Maar dit had ook zo zijn nadelen. In China woonden wij bijvoorbeeld allemaal in (hoge) studentenflats. Daar golden veel regels. Jongens en meisjes mochten bijvoorbeeld niet in hetzelfde gebouw wonen. Je mocht ook niet later naar bed dan een bepaald tijdstip. Na 22:00 uur moesten de lichten uit. Je kon dan ook niet meer studeren of wat anders doen. Maar in Leiden had ik alle vrijheid die ik wilde. Daarnaast had ik ook meer privacy. Beijing is een miljoenenstad waardoor er ook een tekort is aan woningen. Hierdoor sliep je met zijn vijven in een kleine kamer. Toen ik in Leiden studeerde, had ik heerlijk een eigen kamer en eigen douche wat weer op zichzelf een luxe was. Universiteit Leiden heeft geen muren om de campus heen zoals in China. Dit zorgde ervoor dat ik mij niet alleen student voelde, maar ook gewoon inwoner van de stad.”

“Mijn studententijd in Oxford was een mooie combinatie van mijn studententijd in Beijing en Nederland.”

Oxford University: “Mijn studententijd in Oxford gaf qua ervaring een mooi soort combinatie tussen mijn studententijd in Beijing en die in Nederland. Oxford heeft dan weliswaar geen muren om de Universiteit heen, maar het heeft een bijzonder systeem: het zogenaamde ‘College-systeem’. De universiteit bestaat uit verschillende ‘colleges’, die weer een lange bestaansgeschiedenis hebben en verschillende fysieke vestigingen met muren eromheen en een hechte gemeenschap. Het is vergelijkbaar met de vier huizen in Harry Potter. Ik hoorde bij het Christ-Church College (bestaat sinds de 16de eeuw), welke ook een mooie mini-campus heeft. Daar hadden wij onze ‘common-rooms’, waar we onder andere spelletjes konden spelen met medestudenten van ons eigen college. Elke avond aten wij samen in een grote zaal, wat ook weer vergelijkbaar is met Harry Potter. Op die manier was ik wel weer van gemakken voorzien zoals ik die ook in Beijing had, plus een hechte gemeenschap, maar aan de andere kant had ik wel de vrijheid zoals in Leiden. Zodra ik buiten mijn college was, kon ik connecties maken met studenten van andere colleges. Tevens had ik ook de privacy die ik zeer waardeer. Het was een mooie combinatie en afsluiting van mijn studententijd.”

 

Geschreven door: Hilal Gül

Gemonteerd door: Rania Kazouti

Leave a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *